" Aurora" Agata Gładysz

„Aurora” napisana przez Agatę Gładysz, obchodziła swoją premierę 15 maja 2024r. Powieść przenosi nas na lotnisko, gdzie główna bohaterka podejmuje prawdopodobnie najmniej rozważną decyzję w jej dotychczasowym życiu. Aurora zamierza kupić bilet i spontanicznie polecieć do nieznanej jej wcześniej destynacji.

Trafia do słonecznej Werony, tam pracuje w księgarni i styka się z odpowiedzialnością, jaką niesie ze sobą dorosłość. Wśród regałów książek napotyka na wysokiego chłopaka z jasnobrązowymi włosami i wyraźną opalenizną. Kiedy myśli, że to jedynie zwykłe zauroczenie, przyjdzie jej się zmierzyć z najtrudniejszym wyzwaniem życia- miłością.

Akcja toczy się we Włoszech, dzięki czemu możemy pogłębić swoją wiedzę na temat atrakcji i kultury, jaka tam panuje. Urokliwe, weneckie uliczki, miejsca nawiązujące do dramatu Szekspira ,, Romeo i Julia” , a także smakowite, znane na całym świecie włoskie pyszności. To wszystko tworzy unikalny nastrój, którego brakuje w wielu książkach zwykle toczących się w Stanach Zjednoczonych. „Aurora” niesie ze sobą przestrogę. W erze zaawansowanej technologii spędzamy mnóstwo czasu przed ekranami. Przez co życie, niewątpliwie najcenniejszy dar każdego człowieka, przelatuje nam przez palce. Gdyby Aurora nie zaryzykowała zablokowaniem swoich mediów społecznościowych , być może nigdy nie zaznałaby nowych doświadczeń i emocji, które dał jej detoks od internetu.

Myślę, że jest to miła i lekka pozycja romansu, która inspiruje młodych ludzi do niemarnowania cennego czasu i wykorzystywania każdej chwili wakacji. Podobnie jak autorka polecam tę książkę również:

„ Tym, którzy niezłomnie czekają na tę jedyną osobę , z którą warto będzie przeżyć

wszystkie swoje pierwsze razy. Nie traćcie wiary, wreszcie tego kogoś znajdziemy.”

Nikola Sieńkowska klasa VIIb

Opowiem o tobie gwiazdom

,,Opowiem o tobie gwiazdom’’autorstwa Edyty Prusinowskiej jest historią o Astrid- nastolatce, która po śmierci siostry pragnie wyjechać na studia. Razem z swoim przyjacielem po skończeniu liceum postanawiają wyruszyć w podróż, do której dołącza nowo poznany kolega. Dzięki wyprawie ich marzenia mogą stać się rzeczywistością. Podczas podróży odwiedzają nowe miejsca i budują między sobą głęboką więź. Zwykła przyjacielska relacja staje się czymś więcej... W głównej bohaterce zaczynają kiełkować niespodziewane uczucia, które w wówczas wydają się skomplikowane.

Książka porusza trudne tematy takie jak: strata, śmierć, choroba. Autorka, pisząc lekturę, miała na uwadze problemy związane ze zdrowiem psychicznym młodzieży, które często są pomijane w obecnych czasach. Nie zawsze jesteśmy w stanie sobie z nimi radzić i je ukrywać. Astrid po śmierci siostry przeżywa żałobę, często maskuje swoje problemy, by nie sprawiać innym kłopotu , a sama jest jedynie dzieckiem.

Edyta Prusinowska chce nam przekazać, że nie jesteśmy sami i jeśli mamy jakieś trudności, możemy zgłosić się z nimi do psychologa lub zadzwonić pod odpowiedni numer. Polecam przeczytać tę wzruszającą lekturę z mądrym przekazem.

Nikola Sieńkowska klasa VI b

Dziura w płocie

,,Dziura w płocie ‘’ to utwór literacki  napisany przez Elżbietę Janikowską . Książka została wydana w 2016 r. To opowieść o Asi , która ma dziesięć lat i przeżywa rozwód rodziców . Jest zmuszona razem z mamą przeprowadzić się do babci .

Dziesięciolatka znajduje dziwny płot , po którego stronie odkrywa zupełnie nowy świat . Poznaje chłopca , który ma podobne problemy . Wzajemnie się rozumieją . Moim zdaniem wzruszające jest zachowanie chłopca , który pociesza dziewczynkę i  ją wspiera . Dzięki postępowaniu rówieśnika Asi , główna bohaterka czuje się lepiej .

Ta książka nie jest tylko dzieci , które mają problemy rodzinne . Przygody bohaterów nie zawsze były zgodnie z planem , ale dzieci mimo niepowodzeń w każdej sytuacji potrafiły znaleźć coś pozytywnego .

Uważam , że ,, Dziura w płocie ‘’ to książka warta przeczytania . Zawiera dużo wartościowych treści. Utwór jest tkliwy i rozczulający .

 Nikola Sieńkowska klasa VI b

TWÓRCZOŚĆ W CZASACH ZARAZY- prace uczniów

Narzekać możemy i , niestety, umiemy. Tu za dużo, tu za trudne... Są jednak uczniowie, którym nadmiar czasu z konieczności spędzanego w domu sprzyja rozwijaniu skrzydeł. I świetnie, że nie robią tego dla oceny ( choć dwie szóstki murowane!) , tylko by się pobawić konwencjami, wypróbować siebie i – przy okazji dostarczyć czytelnikom emocji. Napisanie tekstu na ponad 1000 słów o tym świadczy, bo wymaganych było od 150-200-?. Z wielką przyjemnością dzielę się z Wami na razie opowiadaniem Basi Dołęgowskiej z VI c. Publikacja innych - wkrótce.

Poniżej spotkanie Felixa, Niki i Neta z… Adamem Cisowskim w ekscytującej przygodzie z przeniesieniem w czasie i Świętym Mikołajem. To, co lubimy. Zapraszam do lektury.

Luiza Borawska

W grudniu po południu...

Był okres świąt Bożego Narodzenia - czas, w którym nawet najwięksi wrogowie mają ochotę się pogodzić. Wszyscy stroją choinki w kolorowe bombki i łańcuchy, spędzają czas z rodziną, bawią się i śmieją. Oprócz jednej osoby...Adaś Cisowski, mądry człowiek, pomagał rodzicom pięknie przystrajać dom.Przynajmniej się starał, bo co kilka sekund przeszkadzała mu rozkrzyczana dzieciarnia, jaką było jego rodzeństwo. Cztery młode, ożywione istoty, zachowaniem przypominające małe, skaczące kotki, hasały po całym domu, próbując zwrócić na siebie uwagę poprzez zdejmowanie ozdób z choinki.

- Wy podstępne lisy! - skarcił je Adaś. - Czy naprawdę nie możecie przez kilka minut usiedzieć w spokoju, nikomu nie przeszkadzając?

Maluchy popatrzyły na niego przestraszonym wzrokiem i usiadły na środku pokoju, przyglądając się pracy starszego brata.

- Czemu wieszacie rośliny na ścianach? - spytało jedno z dzieciątek siedzących spokojnie na dywanie, widząc, jak rodzice wieszają girlandy pod sufitem.

- To są sztuczne gałęzie - odpowiedział mu Adaś, który, jako starszy brat, powinien uczyć rodzeństwo niektórych rzeczy, by rodzice się tym nie dręczyli.

Po jakiejś godzinie Adaś, zmęczony, postanowił wyjść na relaksujący spacer po okolicy. Byłoc ałkiem biało, jakby ktoś wziął wiadro mąki i obsypał całe miasto. Mimo tego świeciło słońce i było nawet ciepło.Przechodząc obok śmietnika, Adam przyuważył dziwne żelastwo rzucone w kąt pomiędzykontenerem a blokiem mieszkalnym. Przyjrzał się urządzeniom i ustalił, że są warte naprawy,ponieważ wyglądały, jakby były w dobrym stanie.Na szczęście miał w kieszeni kurtki torbę na zakupy, w której metal mieścił się idealnie, bo był rozmiarów robota kuchennego.Wróciwszy do domu, zamknął się w piwnicy ( o ile ją miał ) i tam składał coś przypominającego kształtem cyrkową obręcz. Złożenie ustrojstwa zajęło mu niedługo, ponieważ było prawie nienaruszone.Gdy skończył, podłączył maszynę do prądu odstającym kablem. Ku jego zdziwieniu, to „coś" stworzyło obok siebie jakiś dziwny, mieniący się różnymi kolorami okrąg. Zanim Adaś zdążył dowiedzieć się, co to jest, znajdował się jakby w przestrzeni kosmicznej, gdzie poczuł,że nie ma kręgosłupa.

 Po chwili wylądował w tym samym miejscu, w którym znalazł „;to”, jednak bardziej... żywym i kolorowym. Ależ się zdziwił, kiedy zobaczył ludzi z płaskimi urządzeniami chodzących po ulicach! Jego reakcja była dokładnie taka sama, kiedy zauważył rząd najnowszych modeli mercedesów jadących szosą.Nie mógł uwierzyć, że „;to” było portalem przenoszącym w czasie. Próbował znaleźć inne rozwiązanie, na przykład że to tylko sen. Ale daremnie szczypał się kilka razy. To było prawdziwe życie!Zanim zdążył obczaić, gdzie, a raczej kiedy jest, zauważył trójkę osób w jego wiekuwyglądających na takich, którzy wiedzą, o co chodzi.

- Hej, wy tam! - krzyknął do nich, co poskutkowało zwróceniem na siebie uwagi kilku osób stojących najbliżej niego, ale najważniejsze, że usłyszeli go nastolatkowie, do których wołał.Chwilę później znaleźli się obok niego.

- Który to rok? - zapytał ku ich zdziwieniu Cisowski.

- 2020 - odpowiedziała mu dziewczyna, która należała do trójki przyjaciół. - A przy okazji - jestem Nika. A to są Net i Felix przez „X” na końcu - powiedziała, a jej przyjaciele ukłonili się Adasiowi.

- Znalazłem się tu za pomocą jakiegoś sprzętu, który leżał obok śmietnika i złożyłem w piwnicy (to on ma tę piwnicę?) - powiedział Adam.

- Dobrze, że jesteś, niezależnie skąd - odrzekł Net. - Potrzebujemy pomocy. Zaczął opowiadać o tym, że ktoś próbuje zepsuć tegoroczne święta i że mają zamiar dojść, kto.

- Chętnie wam pomogę, jestem dobrym detektywem - pochwalił się Adaś.

- Przed chwilą znaleźliśmy zaskakująco duże ślady butów - relacjonował mu dotychczasowe odkrycia Felix. - Prowadzą w stronę tamtego lasu.

Udali się więc w kierunku wskazywanym przez ślady. Biegli w stronę ciemnego, sosnowego lasu przy akompaniamencie wesołych rozmów i śmiechów. Ale kiedy znajdowali się tuż przy samym lesie, ślady się urwały.

- Ta okolica wydaje mi się znajoma... - wyszeptał Adaś, przypominając sobie drogę do Bejgoły. - Chyba wiem, gdzie prowadzą ślady! Musimy poprosić kogoś o podwiezienie.

Złożyli się na taksówkę, po czym pojechali. Nie liczyli czasu, w jaki tam dojechali, ale w miłej gadaninie czas minął bardzo szybko. Adaś doprowadził Felixa, Neta i Nikę do miejsca, w którym swojego czasu był uwięziony przez „malarza”. Zaczął wspominać te czasy, w których pomagał profesorowi Gąsowskiemu rozwiązać zagadkę zaginionych drzwi.Podeszli do więzienia, w którym to Adam poznał Francuza, a za kratkami zobaczyli Świętego Mikołaja wraz z reniferami.

- Dzień dobry! Skąd pan się tu wziął? - zapytała zdziwiona Nika.

- Znalazł mnie jakiś człowiek, który podawał się za malarza. - odpowiedział Mikołaj. - Powiedział, że może namalować mój portret, ale zamiast tego uwięził mnie tutaj.

Adaś zastanowił się przez chwilę. Dobrze pamiętał „malarza” i chudego jego współpracownika.

- Nie zostawił panu żadnej wiadomości czy czegoś w tym stylu?

- Owszem, coś takiego wręczył mi przed zamknięciem mnie tutaj, ale kompletnie nie rozumiem, co jest tu napisane. - po czym wystawił w jego kierunku kartkę.

Adaś wziął od niego mały kawałek papieru. Oto, co było na niej napisane:

Szukaj mnie tam, gdzie jest na przemian

niebiesko i czarno, a czasem

biało lub szaro.

Adaś przez chwilę zastanawiał się nad tym, lecz po kilku sekundach zrozumiał szyfr.

- Musimy rozglądać się po niebie. - powiedział dość poważnym tonem.

Nikt nie zadawał zbędnych pytań. Popatrzyli w górę w idealnym momencie, ponieważ akurat nad nimi przelatywał gołąb pocztowy. Zrzucił im kolejną zwiniętą karteczkę, z której

wyczytali:

Jestem tam, gdzie zielone zwoje

osadzone są na brązowych prętach,

a wielkie lustro leży na ziemi.

To zrozumieli już wszyscy.

- Niech pan tu poczeka, panie Mikołaju. - krzyknął Felix. - Wrócimy do pana za około pół godziny.Pobiegli w stronę małego lasku koło jeziora. „Zielone zwoje osadzone na brązowych prętach”to po prostu drzewa, a „wielkie lustro na ziemi” było jeziorem.

Gdy dotarli na miejsce, szukali „go” wszędzie, gdzie tylko się dało, a kiedy nic nie znajdowali, szukali jeszcze raz. Ale i tak nic nie zwróciło ich uwagi.

Kiedy już całkiem stracili nadzieję, nagle usłyszeli za sobą czyjś złowieszczy śmiech. Odwrócili się i trudno opisać ich zdziwienie po ujrzeniu sań Świętego Mikołaja zaprzężonych w osiem koni udających renifery, a w nim kogoś, kogo tylko Cisowski rozpoznał – „malarza” i„chudego”, ludzi, którzy próbowali przeszkodzić naszemu detektywowi w rozwiązaniu zagadki zaginionych drzwi.

- Tego się nie spodziewaliście, co? - krzyknął fałszywy malarz.

Wesoła czwórka zaczęła uciekać przed goniącymi ich fałszywymi Mikołajem i elfem, jak najszybciej mogła, a kiedy nie miała już szans ucieczki, zauważyła małą chatkę. Podbiegła do niej z prośbą o pomoc, którą dostała. W chatce tej mieszkał były policjant.

- Proszę się zatrzymać! - krzyknął do sań krzywo prowadzonych przez konie, z których jeden, przestraszywszy się krzyku, prawie wywinął fikołka.

Sanie jechały coraz wolniej, aż stanęły. Policjant wyciągnął z kieszeni spory kawałek grubej liny (jak ona się tam zmieściła?), po czym związał opryszków i przeniósł do swojego samochodu, którym pojechał na komisariat.

Szczęśliwi Adaś, Felix, Net i Nika puścili konie wolno, a sami pociągnęli sanie do Mikołaja (tego prawdziwego ).

- Dziękuję wam za pomoc, dzieci. - powiedział z ulgą Mikołaj po uwolnieniu i zaprzężeniu reniferów. Odlatując, krzyknął jeszcze:

- Wesołych świąt!

- Teraz musimy jakoś wrócić. - powiedziała Nika.

Ale z tym nie było problemu. Złapali autostop, którym dojechali na miejsce ich pierwszego spotkania. Pożegnali się i rozeszli. Adaś zauważył, że na ręce ma opaskę z guzikiem. Wcisnął go i znowu otworzył się portal. Wskoczył w niego i wrócił do domu.

Tak oto Adaś wraz z Felixem, Netem i Niką uratowali Święta Bożego Narodzenia. Teraz tylko musi odebrać solidne „lanie” od rodziców, którzy o niczym nie wiedzieli.

Barbara Dołęgowska kl.VI c

Igor poleca

Marek Gajewski " Białostocki Pułk Strzelców 1918-1921"

 Nie tylko beletrystyka zajmuje naszych uczniów. Sięgają też po powazniejsze pozycje, rozwijające ich pozaszkolne zainteresowania. Dziś propozycja historyczna i regionalna zarazem.

Autorem książki pt. ,, Białostocki Pułk Strzelców 1918-1921'' jest Marek Gajewski, pseudonim Aramis. Pisarz urodził się 22 lutego 1926 roku w Modlinie. Nosił stopień podchorążego po szkole Młodych Dowódców. To autor wielu publikacji z okresu okupacji. Książka została wydana w 2007 roku w Białymstoku. Jest formatu A5, ma miękką okładkę. 

         Książka przedstawia dzieje walk Białostockiego Pułku Strzelców w czasie wojny polsko - bolszewickiej 1919-1920. Podzielona jest na rozdziały, które tworzą  spójną całość. Po pierwszej wojnie światowej i odzyskaniu niepodległości przez Polskę odbudowanie armii, do obrony jej przyszłych granic, stało się dla naczelnika państwa  Józefa Piłsudskiego i władz państwowych zadaniem priorytetowym. Cały kraj podzielono na okręgi wojskowe. Siedzibą jednego z nich miał być przez pewien czas Białystok. Jednak przez trwającą od 19 lutego 1919 roku okupację niemiecką  tego miasta władze okręgu tymczasowo ulokowały się w Łapach. Utrzymywanie okolic Białegostoku było dla dowództwa niemieckiego ,,Ober Ost'' - zadaniem najważniejszym. Umożliwiało  niezakłóconą ewakuację prawie półmilionowej armii niemieckiej z Białorusi i Ukrainy do Prus wschodnich strategicznymi arteriami komunikacyjnym: szlakiem Wilno-Kowno i linią kolejową Brześć-Białystok-Grajewo.  Taka sytuacja utrzymywała się do końca stycznia 1919 roku.  Dopiero podpisanie niemiecko - polskiej umowy 5 lutego 1919 roku pozwoliło stronie polskiej  na częściowe przejmowanie władz na tym obszarze. Lecz największym sukcesem Polaków było uzyskanie zgody na przemarsz pierwszych oddziałów wojskowych w kierunku Wołkowyska przeciwko maszerującej na zachód dywizjom bolszewickiej Armii Czerwonej. Dalszy napływ ochotników ,a zwłaszcza wyraźna poprawa warunków bytowych formujących się jednostek, przyczyniły się bezpośrednio na początku lutego 1919 r. do taktycznego zorganizowania I batalionu strzelców ( 3 kompanie strzeleckie i jedna ckm*) pod dowództwem por. Stefana Lewickiego.

         Książka opatrzona jest w kserokopie oryginalnych dokumentów z tamtego okresu, na przykład legitymację żołnierza Białostockiego Pułku Strzelców i wiele innych, które stanowią prawdziwą gratkę dla znawców tematu.

         Język, którym Gajewski posłużył się w książce, mimo jej  określonego profilu tematycznego, jest zrozumiały i trafia do przeciętnego czytelnika. Choć początek nie wydawał się zbyt ciekawy, to kiedy przebrnąłem przez jej pierwsze rozdziały,  bardzo mnie ona wciągnęła. W ciągu kilku dni nie spostrzegłem się, iż książka się kończy ,a fenomen Białostockiego Pułku Strzelców został  wyjaśniony. Całokształt utworu oceniam pozytywnie. Logiczny podział zdarzeń, przedstawienie historycznych faktów oraz przybliżenie czytającemu tematyki Białostockiego Pułku Strzelców i sytuacji polityczno - wojskowej Polski w XX wieku są głównymi powodami, dla których polecam wszystkim tę książkę.

ckm*-ciężki karabin maszynowy

ciekawostka o karabinach maszynowych: karabiny maszynowe mają wiele różnych typów, z których wyróżniamy m.in. :

1.ciężkie karabiny maszynowe (ckm)

2.lekkie karabiny maszynowe (lkm)

3.wielkokalibrowe karabiny maszynowe (wkm)

4.przeciwlotnicze karabiny maszynowe (pkm)

5. uniwersalny karabin maszynowy (ukm)

6. ręczne karabiny maszynowe (rkm)

7. karabinki maszynowe (kbkm)

Igor Borys kl. VIc

Barbara poleca -3

Frances Hodgson Burnett “ Mała Księżniczka”

„Mała Księżniczka” niby książka dla dzieci. Jednak nie oceniajcie książki po okładce- jest to

opowieść dla każdego!

Przeczytałam tę książkę, ponieważ nabrałam ochoty na coś z dawnej epoki. Mój wybór okazał się

znakomity- nie mogłam się oderwać. Z każdym następnym rozdziałem chciałam poznać dalsze losy

bohaterów.

Opowiada ona o siedmioletniej dziewczynce, która miała bardzo bogatego ojca. Dawał jej

wszystko, czego zapragnęła. Mimo tego była słodką, miłą, skromną Sarą Crewe. Uczyła się w szkole

panny Minchin, której- jak mówiła właścicielka- „przynosiła zaszczyt”. Czarnowłosa bohaterka

udawała też mamę jednej z młodszych uczennic-Lotki, która każdy płacz usprawiedliwiała słowami:

„Nie mam ani kawałeczka mamy!!!”,przy czym zastępowała ją właśnie Sara.

Jej druga przyjaciółka w jej wieku to Ermengarda, która była ...jakby to delikatnie powiedzieć*... użyję

słów narratora: „ po prostu tępa”. Sara na szczęście potrafiła wbić jej wszystko do głowy.

Trzecią najbliższą osobą głównej bohaterki była pomywaczka Rózia, ale Sara miała do niej szacunek.

Gdy służąca kończyła pracę, przemykała się do pokoju panienki Crewe, gdzie rozmawiały i urządzały

sobie uczty.

Jednak jeden dzień zmienił wszystko. Okazało się, że....

Ciąg dalszy w książce:)

Barbara Dołęgowska VIc

*delikatnie powiedzieć, czyli złagodzić niemiły wydźwięk słów, jednocześnie nie tracąc sensu, to użyć EUFEMIZMU ( fajny wyraz , prawda?)np. zamiast głupi- niemądry, zamiast stary- w zaawansowanym wieku… Pobawcie się w znajdowanie eufemizmów. Przydają się!

Redakcja

Ola poleca

Agata Christie – klasyk kryminału

Ech… kryminały. Są tak wspaniałe i pełne tajemnic. Może Tobie też się spodobają? Chcesz spróbować przygody, poznać smak niepewności i pobawić się w detektywa. To książka dla Ciebie! Książka Agaty Christie pod tytułem „Morderstwo w zaułku” jest bardzo fascynująca i ma wiele zwrotów akcji. Zawiera ona aż trzy pełne tajemnic i zagadek opowiadania.Głównym bohaterem jest Herkules Poirot, którego zadaniem jest rozwiązywanie problemów swoich klientów. Nasz detektyw jest bardzo sprytny i zwraca uwagę na  szczegóły, które zazwyczaj są ważne w całej sprawie. Spróbuj przeczytać. Nie pożałujesz!

UWAGA!

W książce występują samobójstwa i morderstwa itp.… Jeśli boisz się lub nie lubisz powyższych wydarzeń, lepiej nie czytaj.

Polecam. Ola Sieńkowska kl. VIc

Hejka! To znowu ja. Tym razem opiszę Wam kolejną książkę Agaty Christie pod tytułem „Dwanaście prac Herkulesa”. W tym zbiorze  opowiadań nasz detektyw postanawia ostatecznie skończyć z pracą detektywa, ale zamierza w ostatnim tygodniu swojej pracy podjąć się jeszcze wyzwania. Chce rozwiązać dwanaście tajemnic, których żaden detektyw jeszcze nie rozwikłał. Z czasem wszystkie zagadki coraz bardziej przypominają dwanaście prac Heraklesa. Czy Herkules Poirot podoła wszystkim dwunastu zagadkom, których nikt jeszcze nie rozwiązał?To są pojedynki nie na mięśnie, na intelekty!

Przekonaj się!

Polecam Ola Sieńkowska kl. VIc

"Księga Urwisów" Edmunda Nizurskiego

"Księga Urwisów" to przygodowa powieść autorstwa Edmunda Nizurskiego.Została napisana w czasach, gdy w Polsce panowała komuna, lecz i tak jest ona bardzo ciekawa.

Opowiada ona o przygodach chłopców z szóstej klasy w szkole w Wilczkowie, a nazywają się oni tak: Wiktor Stopa, Karlik Rudniok, Stachurka, Miksa, Batura,Kryza... i wiele innych!!!

Ciekawi Was, jak to jest wkraść się do kopalni miedzi albo jak to jest prowadzić śledztwo w sprawie szpiega lub dywersanta? A może, jak to jest zgubić piłkę do nogi wartą wtedy majątek w starym szybie kopalnianym?

To wszystko w tej książce! Chłopcy z szóstej mają wiele przygód!

Nie myślcie sobie, że to koniec kłopotów w Wilczkowie! Nie dość że mają dywersanta albo szpiega, to jeszcze ich wychowawca został potrącowy przez powóz konny przez...

Już nie będę Wam zdradzał fabuły tej książki, bardzo FAJNEJ książki, a raczej księgi... Księgi Urwisów!!!

Polecam tę książkę Wam wszystkim!!!

Juliusz Choiński kl. VI c

,,Katarzyna jak sprężyna" Suzy Becker

                Wyobraźcie sobie taką sytuację:

Aby utrzymać dobrą relację z drugą osobą, musicie oddać rzecz kogoś z rodziny, i to bez jego wiedzy.

Nie potraficie? Więc przeczytajcie książkę pt. ,,Katarzyna jak sprężyna" autorstwa Suzy Becker!

            Książka jest pełna zabawnych dowcipów, śmiesznych rysunków oraz wtrąceń. Przez całość przewija się też motyw Eleonory Roosevelt. Jeżeli jej nie znacie, tym bardziej przeczytajcie.

Główną bohaterką książki jest jedenastoletnia Katarzyna. Jej najlepsza przyjaciółka to Baśka, która pomaga jej rozwiązać problem z Norą, sprawczynią sytuacji opisanej na początku recenzji. Ale oprócz tego Kasia (albo jak ona woli - KAŚKA) ma też dużo innych problemów, m. in. przesłuchanie w orkiestrze szkolnej, które kończy się współkierownictwem sekcji fletów z jej nieprzyjaciółką, czyli Norą.

            Jednak na końcu książki... nie będę Wam mówić. Przeczytajcie sami, to się dowiecie!

Polecam tę lekturę wszystkim, którzy lubią przygody nastolatek, perypetie koleżanek z klasy oraz teksty napisane w młodzieżowym stylu.

                                                                                              Barbara Dołęgowska VI c

Życzenia dla Polski

Kochana Polsko!

      Niech ten rok 2018 będzie dla nas Polaków czasem wspólnego świętowania.
       Z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości życzę rodakom wytrwałości w budowaniu wolnego państwa polskiego.
      Ojczyzno, pragnę, abyś była zawsze wolna i niepodległa, a wszystkim Polakom niech przyświecają wartości patriotyzmu, wiary i szacunku.
       Bądź piękna od Bałtyku aż po Tatry. Będę  zawsze pamiętać o Twojej historii i tradycji.

Adam Pruszyński
klasa VII A

Najdroższa Polsko!
        To już 100 lat Twojej niepodległości. Czasami nie doceniamy, ile przeszłaś, wycierpiałaś, abyśmy mogli być Polakami. Dzięki tym, którzy Cię kochają, jesteś wolna. Nie masz narzuconych obowiązków od innego narodu, nie jesteś pod zaborem,  jesteś naszym krajem i naszą ojczyzną. Słowo-,,wolność”-niby zwykły wyraz, ale kryje się w nim wiele zdarzeń, przeżyć, zwycięstw i upadków. Jesteś naszą ojczyzną, więc musimy być gotowi do obrony Ciebie w każdej chwili. Najlepszym prezentem, jaki możesz otrzymać od nas- Twojego narodu-jest wierność, miłość i poczucie bezpieczeństwa. Mimo iż nie każdy teraz docenia, że jest Polakiem, na pewno to kiedyś zrobi i będzie Ci wdzięczny oraz dumny, że jest właśnie nim. Choć dla innych krajów możesz być małym, niedocenianym państewkiem, dla nas jesteś wielka  i zawsze taka będziesz. Życzę Ci, abyś już do końca świata była niepodległa, bo w naszych sercach zawsze taka pozostaniesz.

Julia Kossakowska VII a

Polsko! Ma ojczyzno!

W tym roku napełniasz nas szczęściem, bowiem odzyskałaś niepodległość- jubileusz stul;ecia obchodzisz. To dla nas największe święto i obchodzimy je wszyscy razem.Składam Ci najszczersze życzenia, bo pozwoliłaś mi żyć w wolnym państwie: bez zaborców, lecz z sąsiadami, wszyscy bowiem żyjemy w zgodzie. Dzięki Tobie mogę się uczyć języka polskiego bez najmniejszej za to kary. Dziękuję

Zuzanna Średnicka kl. VII a

Droga Polsko!

W szkole dużo uczymy się o tym, ile wysiłku i poświęcenia było konieczne, żebyś znów była niepodległa. Z tego powodu życzę Ci przede wszystkim, żebyś już nigdy nie utraciła niepodległości. Życzę Ci też, żeby Twoi obywatele już więcej się ze sobą nie kłócili - to niedobrze, gdy w rodzinie są spory. Mam nadzieję, że każdy Polak będzie Cię szanował, nie tylko jako wspólną wartość, ale także jako środowisko naturalne, żyjące tu zwierzęta i piękne zabytki, które nas otaczają. Życzę Ci, Polsko, aby Twoi obrońcy nie musieli już stawać do boju o Twoje granice i nasze bezpieczeństwo, bo wojny są zawsze złe i bardzo się ich boimy. Chciałabym, żebyś dobrze kojarzyła się wszystkim na świecie i przyciągała turystów swoimi walorami.

Bądź nam wolna i piękna jak najdłużej, Polsko!

 Zuzanna  Wyszyńska kl. VII a                                                                                   

 Kochana Ojczyzno!

             Składam Tobie serdeczne życzenia z okazji stuletniej rocznicy odzyskania niepodległości.

 Życzę Ci, aby cierpienie, ból i wysiłek walki na  śmierć i życie nigdy Cię już nie dotknęły. Życzę również, aby przyszłe pokolenie mogło cieszyć się spokojnym życiem.

 Droga Ojczyzno, życzę Ci, żeby wszyscy Polacy kochali  Cię i chronili, by troszczyli się o Ciebie i  dbali o Twoje  bezpieczeństwo przez wieki.

 Mateusz VII a

Życzenia dla Polski

 Polsko, Ty nasza kochana

coś tyle wycierpiała.

Teraz, gdy znowu jesteś cała,

życzę Ci, abyś niezapomniana została.

Bądź nam ojczyzną najukochańszą

- ze wszystkich ziem świata najwspanialszą.

 Marceli Ciborowski kl.VII a

Polsko moja kochana, życzę Ci, żebyś na zawsze pozostała niepodległa i była otwarta dla wszystkich potrzebujących ludzi.

 Marysia V c

Droga Polsko,  życzę Ci,  abyś dobrze się rozwijała i dbała o swoją niepodległość , żeby ludziom żyło się dobrze i bezpiecznie.

Franek V c

 Życzenia dla Niepodległej

Polsce, mojej Ojczyźnie, w setną rocznicę odzyskania niepodległości życzę, aby na wieki trwała jako wolny, spokojny i bezpieczny dom dla całego narodu. Bądź zawsze krajem sprawiedliwym,  dostatnim i szczęśliwym. Krajem, w którym spełniają się marzenia wszystkich ludzi kochających swoją Ojczyznę, ludzi dumnych z historii, tradycji  i kultury. Zyczę Ci patriotyzmu w sercach Polaków i aby przyszłe pokolenia szanowały pamięć tych , co za Twoją wolność polegli.

Maksymilian Brzóska V c

To, czego życzę Tobie, Ojczyzno, to wspaniałych i w pełni świadomych Polaków trzymających ster losu we własnych rękach; urzędników, którzy swoimi działaniami łączą rodaków we wspólnym pochodzie, w kierunku Jedności oraz zrozumienia i odkrycia własnej tożsamości.  Z całego serca życzę wspaniałych mężów stanu, którzy będą świadomi, że Polska, Europa i Świat stworzeni są z jednej i tej samej tkaniny, podobnie jak my-wszyscy ludzie, żyjący i wzrastający tu na Ziemi-na Planecie, która jest naszym wspólnym DOMEM...

Wiktoria Gąsowska kl. V c

POLSKO,

            Z okazji setnej rocznicy odzyskania niepodległości życzę Ci, abyś nigdy więcej nie musiała walczyć o swoją niepodległość. By Twoim obywatelom żyło się długo i szczęśliwie. Niech dzieci będą szczęśliwe, bo mają zadowolonych rodziców i chodzą do dobrej szkoły, gdzie się uczą potrzebnych w życiu rzeczy i mogą rozwijać swoje talenty.

Wiktoria Grodzka kl. Vc