Odwiedzić Suwalszczyznę latem? To żadna sztuka! Podziwiać zalane słońcem pagórki, lasy i jeziora! Banalne! Co innego ruszyć w ten region zimą, wszak miejsce to słynie z niskich temperatur. To polski biegun zimna…brrr!

7 grudnia ósmoklasiści zweryfikowali ten stereotyp. Mimo (– 13 stopni) mrozu atmosfera na wycieczce do Suwałk i Starego Folwarku była gorąca! Uczniowie pod opieką wychowawczyń p. Marii Janeczko , p. Luizy Borawskiej i życzliwych im nauczycielek p. Małgorzaty Boreckiej i p. Joanny Ścisłowicz odbyli podróż w ramach ministerialnego projektu „ Poznaj Polskę”.

W programie było zwiedzenie muzeum Marii Konopnickiej. Pisarka w Suwałkach wprawdzie spędziła tylko 7 pierwszych lat życia, ale nieliczne pamiątki przechowywane są tam z pietyzmem. Najcenniejszym eksponatem jest akt chrztu Marii- niezwykle ważny, bo weryfikujący datę urodzin Konopnickiej, która zwykle odmładzała się , podając publicznie datę urodzin swojej młodszej siostry. Teraz jest czarno na białym- 23 maja 1842 r.- urodziny trochę zapomnianej dziś pisarki. W zaaranżowanych salach czuje się atmosferę dziewiętnastowiecznego domu rodziny wykształconej i światłej. Maria Konopnicka już jako dorosła kobieta posługiwała się pięcioma językami, pisała nowele, artykuły do gazet, zajmowała się tłumaczeniami. Przy tym była matką ośmiorga dzieci, o których wykształcenie również zadbała, co w czasach zaborów wcale nie było taką łatwą sprawą. Młodzież słabo zna twórczość pisarki- jedynie „ Rotę”- i kojarzy ją z tematyką smutną, a nawet przygnębiającą. Jedynym wesołym światełkiem jest spotkanie z krasnoludkami w historii o sierotce Marysi. Oryginalne rysunki króla ilustratorów Marcina Szancera ozdabiają ściany budynku. Dorośli od razu przypomnieli sobie króla Błystka, kronikarza Koszałka- Opałka. Dzieci? Na pewno sięgną po ten kultowy tekst.

W muzeum podzieleni zostaliśmy na dwie grupy. Podczas gdy jedna słuchała ciekawostek o życiu pisarki, druga miała zajęcia wiedzowo- rozrywkowe. Kalambury, rysowanie z zasłoniętymi oczami, układanie puzzli na czas i pytania dotyczące historii, biografii Konopnickiej- taka lekcja literatury, historii i plastyki w jednym. Grupy rywalizowały ze sobą, a efekt był piorunujący- wszyscy wygrali!

Obok muzeum mieści się park, w którym teraz figurki bajkowych postaci i tron króla Błystka przysłania śnieg . Latem to miejsce na pewno tętni życiem i rozbrzmiewa dziecięcym szczebiotem.

W Suwałkach są ślady pamięci o pisarce- można odszukać figurki krasnoludków, zobaczyć pomnik poetki. Są też znaki bytności innych znamienitych osób, np. Aleksandry Piłsudskiej ( mural, makieta domu), Andrzeja Wajdy ( napis) , twórcy dobranockowego Reksia ( mural) i artystów bluesmanów ( aleja gwiazd, ławeczka rockmana), bo w tym mieście odbywają się słynne na całą Polskę festiwale bluesowe. I ciekawostka! W tej krainie zimna widzieliśmy nawet białego niedźwiedzia ( xd)! Jakiego? Dowiecie się ze zdjęć. Spacer odbył się w dziarskim tempie, bo mróz jednak szczypał w policzki, więc całą – najdłuższą w Polsce ulicę Kościuszki- zostawimy jednak na lato.

W Starym Folwarku najpierw powitała nas urokliwa panorama z Klasztorem Kamedułów na Wigrach w planie głównym. Ośnieżone rośliny i dachy wieży i eremów, zamglone jezioro i róż ścian zabytkowego budynku. Piękny obraz ujęty w ramy drzew. Żałujcie, że nie widzieliście.

Muzeum Wigier to dawna stacja hydrologiczna założona przez Alfreda Lityńskiego. Początkowo zaledwie czteroosobowy skład naukowców wniósł ogromny wkład w światową naukę o życiu i roślin i zwierząt tego unikatowego obszaru. Przewodnik pięknie opowiadał o okresach glacjalnych, pokazywał eksponaty uformowane w sceny rodzajowe ze świata przyrody. Muzeum jest dość nowoczesne, Można posłuchać w nim odgłosów ptaków i ssaków, spotkać się z sąsiadami umierających jezior w kolorze smoły- sucharów.

Kiedy podziwialiśmy grzyby, a dokładnie o opieńki, włączył się do rozmowy pan dyrektor muzeum. Dołożył nam ciekawostkę, że opieńki to największy organizm w parku. Jego grzybnia zajmuje wiele setek metrów kwadratowych! W dodatku grzyby te tworzą swoistą sieć „telekomunikacyjną” i porozumiewają się ze sobą. Dziwne. Świat roślin i zwierząt jest naprawdę fascynujący!

„Za co kocham Wigry?” – takie pytanie pożegnało nas na wyjściu. „ Za to, za co kochamy  pierwotną naturę- harmonię, piękno, doskonałość i atmosferę, której żaden ludzki twór nie jest w stanie oddać. Za to, że są mądrzy ludzie, którzy chronią to piękno dla następnych pokoleń”.

W drodze powrotnej posiłek – sami wiecie gdzie- i wesoła zabawa do samego Wysokiego Mazowieckiego- śpiewy, rozmowy, śmiech. W autokarze przewodnik baaaardzo dużo tłumaczył: tu najkrótsza rzeka w Europie- Klonownica , tu zabytek klasy zerowej- Kanał Augustowski, tu fabryka papierosów, tu eklektyczne kamieniczki, tu koszary trzech pułków garnizonowych z czasów dwudziestolecia międzywojennego, tu dzielnica ekonomiczna, tu Goła Zośka, tu molenna, tu Dolina Rospudy, tu legenda o siei… tu… tu… Oj, trudno to spamiętać!

W ciągu jednego dnia w ramach projektu „Poznaj Polskę” zrealizowaliśmy dwa główne punkty programu z zakresów: „Kultura i dziedzictwo narodowe” oraz „Największe osiągnięcia polskiej nauki”. Czy tylko te dwa? Nie! Było tyle atrakcji i wrażeń z pozytywnymi emocjami, że nie sposób je wymienić. Będą mieli zagwozdkę poloniści i przyrodnicy, gdy uczestnicy wycieczki zechcą pochwalić się wiedzą na oceny!( xd)

Suwalszczyzna zimą? Polecamy.

Uczestnicy wycieczki