Witamy nasze Wicemistrzynie Polski!

To nie był zwykły dzień. To był dzień, w którym w murach naszej szkoły unosiła się duma, wzruszenie i siła spełnionych marzeń. Powitaliśmy nasze niezwykłe dziewczyny – Wicemistrzynie Polski w koszykówce.
Młode, pełne pasji, wytrwałe, nieustępliwe. Wróciły do domu z medalami, ale w naszych oczach – wróciły jako bohaterki.

Ale każda z tych historii, każda łza szczęścia i każda chwila chwały miała swoje serce bijące w cieniu trybun. Dziękujemy, Trenerze Arturze Czaja:

-Za każdą poranną i wieczorną godzinę spędzoną w sali, gdy inni już spali.
-Za wiarę – tę najcenniejszą, którą dawał Pan każdej zawodniczce, nawet gdy one same ją traciły.
-Za dyscyplinę, ciepło i ogromne serce, które sprawiło, że stały się nie tylko drużyną – ale siostrami.
-Za każdy krzyk z ławki, każde “dasz radę”, każdy gest wsparcia i każde milczenie, które mówiło więcej niż tysiąc słów.
-Za to, że Pan nie tylko wychował koszykarki – ale silne, pewne siebie, młode kobiety, które będą zwyciężać nie tylko na parkiecie.

Dziękujemy również Rodzicom.
Wasza obecność na trybunach, w samochodach, na treningach, Wasze ciche łzy, gorące herbaty, setki kilometrów – to wszystko było paliwem, które pozwalało im sięgać po więcej. Bez Waszego wsparcia i wiary ten medal nigdy nie miałby takiego blasku. To też Wasze srebro – a może nawet złoto…

Szczególne podziękowania kierujemy do Pana Dyrektora Grzegorza Ostrowskiego.
Panie Dyrektorze – dziękujemy, że był Pan z naszymi bohaterami. Za obecność, za słowa otuchy, za dumę, którą nosił Pan na twarzy i w sercu. Za to, że był Pan nie tylko głosem szkoły, ale także jej sercem – wspierając, kibicując, wierząc do samego końca.

To dzięki takim ludziom szkoła staje się miejscem, gdzie niemożliwe przestaje istnieć.

Dziękujemy Wam wszystkim. Za historię, którą dziś napisałyście i którą będziemy pamiętać już zawsze. Dziękujemy za łzy szczęścia, które dziś popłynęły. Dziękujemy za dumę, która zostanie z nami na zawsze. Dziękujemy, że jesteście.

Brawo, Dziewczyny. Brawo, Trenerze. Brawo, Rodzice. Brawo, Panie Dyrektorze.
To był Wasz dzień.
A my mieliśmy zaszczyt być jego częścią.

Redakcja